Hoe doen ze deze dingen in een fabriek?

Rene wrote: > 1. Hoe wordt een logarithmische potmeterkoolbaan gemaakt? Bij > een lineaire kan ik me nog wel wat voorstellen maar om een zuiver > logarithmisch verloop in zo'n koolbaan te krijgen, hoe gaat dat?

Ik neem aan dat de dikte van de koollaag niet overal gelijk gemaakt wordt.

Ja, dit laatste. De componenten worden (alles door elkaar, dus niet 1 soort) per rol aangeleverd aan de bestukkingsrobot en die zet ze op/in de print.

Hier is een video, dit is SMD, maar voor through-hole gaat het precies zo:

Waarom zou je ook, in China doen ze het graag, goed en goedkoop voor je.

Eric

Wat voldoende van je inkomen wegtrekt om het niet meer te kunnen kopen.

"Rene" schreef in bericht news: snipped-for-privacy@edutel.nl...

beschouwd

dan

gaat.

heleboel

op

Leuke vragen.

1) een gokje, misschien wordt de koolstofbaan steeds dikker waardoor er een logaritmisch verloop onstaat? 2) wat voor een componenten bedoel je? 'through hole' of smd? through hole (draad componenten) worden haast niet meer gebruikt in de industriele PCB bestukking. Dit is omdat het plaatsen wel automatisch kan, maar best wel duur is en tijd in beslag neemt. Meeste PCB's zijn tegenwoordig volledig of bijna volledig SMD, evt through hole componenten zullen waarschijnlijk met de hand ingestoken worden. Het SMD plaatsen gaat volledig automatisch. Alles wat opgepakt kan worden met vacuum kan automatisch geplaatst worden. Tegenwoordig zie je ook steeds meer SMD varianten van through-hole componenten, dus denk aan een normale header waarvan de pootjes gebogen zijn zodat ze op een PCB liggen ivp er doorheen steken. Deze kunnen met vacuum opgepakt worden mvb een kapje dat op de connector is geplaatst, dit wordt compleet geleverd door de fabrikant van de connector.

Al

Veel SMD componenten zijn tegenwoordig zo al klein of de pootjes zitten zo dicht op elkaar dat handmatig plaatsen vaak geen reële optie is.

Assembléon

in Veldhoven maakt dit soort machines. Best wel leuk om die dingen bezig te zien, en er zit een hoop mooie techniek achter om componenten met zeer hoge snelheid en precisie en met een nauwkeurig bepaalde kracht op de print te plaatsen.

Bij dit soort machines zie je hoofdzakelijk de volgende concepten:

1. Een groot aantal parallelle robots met elk één kop om elke component afzonderlijk uit de tape of de tray op te pakken (m.b.v. vacuum) om deze vervolgens op de print te zetten. Ondanks dat een robot per cyclus maar één component verwerkt kan door veel van dit soort robots naast elkaar aan het werk te zetten zo'n machine verbazingwekkend veel componenten per uur plaatsen; sommige kunnen meer dan 100.000 component per uur plaatsen.
2. Een beperkt aantal of een enkele robot met elk meerdere koppen die eerst meerdere componenten uit de tape of tray haalt, om vervolgens met deze componenten op de print te plaatsen. Het voordeel van dit concept is dat de robot per cyclus meer component verwerkt. Echter door dat de constructie groter en zwaarder is kan de robot minder snel bewegen en duurt een cyclus langer.

Je moet hier met name denken aan X-Y robots, waarbij de kop op- en neer kan bewegen om zijn as kan draaien. Mechanisch gezien wordt het geheel gepositioneerd m.b.v. een spindelconstructie en lineaire motoren. Omdat we het hier hebben over nauwkeurigheden die in micrometers worden uitgedrukt is zo'n machine ook voorzien van vision systemen en soms laser metingen. Dit is nodig om de positie van de robot to.v. de PCB te bepalen en om te kijken hoe componenten onder de kop hangen.

Je zou eens kijken bij bovengenoemd bedrijf.

Als je een fabriek zou willen starten zul je stevig moeten investeren, het is bepaald niet goedkoop. Dan is het veel goedkoper om het in China (of elders) te laten doen. De produkten verkoop je, liefst toch met een gezonde marge.

En als je na een heel tijdje zo gewerkt te hebben voldoende geld (en een gevulde orderportefeuille) bij elkaar hebt gebracht, *dan* kun je gaan denken aan een eigen fabriek.

Voordeel is dat je eigen productie goedkoper wordt, en dat je de overcapaciteit kunt gebruiken om voor anderen pcbs te bestukken.

Maar misschien zat je te denken aan de hobby wereld? Dan is bestukken echt geen optie, maar het maken van je pcbs kan echter wel heel goedkoop en in kleine series (vanaf 1 stuks) uitbesteed worden aan China.

Mocht iemand een bestukte pcb willen laten maken in een serieuze oplage, zeg twintigduizend of meer, en de weg niet weten, dan kan ik daar wel bij helpen.

Eric

"Rene" schreef in bericht news: snipped-for-privacy@edutel.nl...

Allen hartelijk dank voor jullie interessante antwoorden. Het filmpje was leuk om te bekijken. Als ik ooit ergens kom waar zo'n apparaat staat te werken, dan weet ik zeker dat ik er minimaal een uur lang niet weg te slaan zal zijn ;-). Trouwens, nog een bijvraagje over die machines: Ik zie dat de componentjes op de print worden gelegd en dat uiteindelijk dan het printje met een vaart wegschuift. Hoe blijven de componentjes dan liggen? Ik neem aan dat de eilandjes vertind zullen zijn en dat de print dan zo'n warme-golftoestel in schuift, maar gewoon op tin zouden ze volgens mij wegglijden. Wordt er dan eerst pasta op de eilandjes aangebracht waarin de componentjes gedrukt worden? Hoe gaat dat aanbrengen van de pasta dan in zijn werk?

Groetjes! Rene

De contactvlakken op de print zijn voorzien van geleidende pasta. De componenten worden op die pasta gedrukt. Als alle componenten geplaatst zijn gaat het bord in een oven om de pasta te laten uitharden. Als er grote/zware componenten op de print staan zal de machine overigens wel rekening mee houden bij het transport van de borden, anders loop je inderdaad het risico dat componenten verschuiven of omvallen.

Ja, zie uitleg hierboven.

Zeefdruk methode.

Ah, daar kan ik mij inderdaad wat bij voorstellen. Bedankt!

Groeten, Rene

Helaas wordt er (zoals bijna altijd) weer een hoop zaken verteld die niet helemaal kloppen. Ik ga hier niet vertellen dat ik het wel weet, maar ik wil toch een paar zaken anders uitleggen.

Het enige juiste verhaal ik deze reeks komt, volgens mij, van Patrick de Zeester.

Dat THT (Through Hole Technology) bijna niet meer wordt gebruikt klopt niet. Natuurlijk wordt het grootste deel van de printen met SMD componenten gemaakt. Maar er zijn nog steeds tal van bedrijven die geen of weinig SMD gebruiken en dat juist in de industri=EBle electronica. Het is nog steeds geen probleem om nieuwe THT componenten te kopen. Als er geen markt voor zou zijn werden ze ook niet gemaakt.

Die SMD componenten worden in de pasta gezet. Dit is geen geleidende pasta maar soldeerpasta. Deze pasta bestaat uit kleine soldeer bolletjes en flux. Dit laatste diemt als vloeimiddel. In een over (een Reflow oven) worden de SMD componenten gesoldeerd. Deze Reflow oven verwarmt de print in verschillende zones om uiteindelijk de print even op een temperatuur te brengen zodat het soldeer smelt en daarmee de componenten worden vast gesoldeerd. Ik wel eens wat gelezen over geleidende lijm om componenten vast te zetten en tegelijk verbinding te maken. Ik weet alleen niet hoe de status hiervan op dit moment is.

Er wordt ook nog gesproken over componenten door elkaar. Dit gebeurt bij een THT plaatsing machine. Hierbij worden alle componenten voor 1 print achter elkaar in een band geplaatst (gaat dus alleen met axiale R, C en L) door een zogenaamde sequencer. Deze band wordt dan door de THT plaatsing machine verwerkt.

Daarnaast zijn er natuurlijk nog de THT IC plaatsing machine (DIP inserters) Deze machines plaatsen de IC' op de print.

Daarnaast kan men nog SMD en THT mixen op zowel boven- als onderzijde van de print. SMD componenten op de onderzijde van een print waar ook THT op zit worden gelijmd. Dit is een lijm die op een hoge temperatuur wordt uitgehard. Deze SMD componenten worden dan op de golfsoldeer machine tegelijk met de THT componenten gesoldeerd met een speciale SMDF (JET) golf.

Kees

schreef in bericht news: snipped-for-privacy@80g2000cwy.googlegroups.com...

Helaas wordt er (zoals bijna altijd) weer een hoop zaken verteld die niet helemaal kloppen. Ik ga hier niet vertellen dat ik het wel weet, maar ik wil toch een paar zaken anders uitleggen.

Het enige juiste verhaal ik deze reeks komt, volgens mij, van Patrick de Zeester.

Dat THT (Through Hole Technology) bijna niet meer wordt gebruikt klopt niet. Natuurlijk wordt het grootste deel van de printen met SMD componenten gemaakt. Maar er zijn nog steeds tal van bedrijven die geen of weinig SMD gebruiken en dat juist in de industriële electronica. Het is nog steeds geen probleem om nieuwe THT componenten te kopen. Als er geen markt voor zou zijn werden ze ook niet gemaakt.

Die SMD componenten worden in de pasta gezet. Dit is geen geleidende pasta maar soldeerpasta. Deze pasta bestaat uit kleine soldeer bolletjes en flux. Dit laatste diemt als vloeimiddel. In een over (een Reflow oven) worden de SMD componenten gesoldeerd. Deze Reflow oven verwarmt de print in verschillende zones om uiteindelijk de print even op een temperatuur te brengen zodat het soldeer smelt en daarmee de componenten worden vast gesoldeerd. Ik wel eens wat gelezen over geleidende lijm om componenten vast te zetten en tegelijk verbinding te maken. Ik weet alleen niet hoe de status hiervan op dit moment is.

Er wordt ook nog gesproken over componenten door elkaar. Dit gebeurt bij een THT plaatsing machine. Hierbij worden alle componenten voor 1 print achter elkaar in een band geplaatst (gaat dus alleen met axiale R, C en L) door een zogenaamde sequencer. Deze band wordt dan door de THT plaatsing machine verwerkt.

Daarnaast zijn er natuurlijk nog de THT IC plaatsing machine (DIP inserters) Deze machines plaatsen de IC' op de print.

Daarnaast kan men nog SMD en THT mixen op zowel boven- als onderzijde van de print. SMD componenten op de onderzijde van een print waar ook THT op zit worden gelijmd. Dit is een lijm die op een hoge temperatuur wordt uitgehard. Deze SMD componenten worden dan op de golfsoldeer machine tegelijk met de THT componenten gesoldeerd met een speciale SMDF (JET) golf.

Hallo Kees,

Vreemd, er komen bij mij niet automatisch ">-jes" voor jouw regels staan als ik antwoord. Nu is dat niet zo erg aangezien ik toch niet tussen jouw tekst hoef te gaan typen, ik wou je namelijk gewoon even bedanken voor jouw nuttige aanvulling!

Groeten, Rene