Een tijdje geleden vroegen mijn ouders of ik binnenkort eens kon langskomen om naar wat dingetjes te kijken waar ze al lange tijd problemen mee hadden: de verwarming, een koelkast, een naaimachine en nog zo wat spulletjes. (De afstand en de drukte aan beide kanten maken het wat moeilijk voor mij om snel langs te komen bij een storing.)
Al deze problemen hadden de overeenkomst dat ze niet of niet goed werkten; een andere overeenkomst was dat ze al kapitalen hadden uitgegeven aan monteurs, deskundigen en andere serviceverleners om ernaar te kijken.
Wat ik aantrof en vernam verdient eigenlijk een extra lange uitzending van "Opgelicht" in combinatie met "Kassa" en wellicht andere schandpaalprogramma's. Maar ach, ik kijk zelf geen TV (afgezien dan van naar de achterkant -- stukken interessanter, lucratiever en leerzamer dan wat er aan de voorkant te zien is), dus doe ik mijn (lange) rant maar hier.
De verwarming: er is sprake van vloerverwarming, en het probleem was dat het eerst nauwelijks warm te krijgen was; daarna had men de ketel (een vrij forse Nefit van slechts vier jaar oud) vervangen door een nog zwaarder exemplaar plus bijbehorende automatische klokthermostaat. Maar helaas, nu wilde het spul niet ophouden met verwarmen, tenzij alles op handbediening werd gezet. Er zijn circa tien keer 'deskundigen' over de vloer geweest die het klokprogramma en de verwarmingsinstallatie hebben nagekeken en tevens dikwijls 'gerepareerd' (i.e. het vervangen van klep dit, pomp dat, kabel zus, connector zo), maar het probleem ging niet weg.
Totdat ik de handleiding las, en vernam van drie werkmodi: thermostaatgeregeld, buitentemperatuurgeregeld, en de combinatie van beide.
"Buitentemperatuurgeregeld: In deze modus blijft de ketel verwarmen en wordt de warmtevraag in de verschillende ruimtes geregeld via ruimtethermostaten met bijbehorende kleppen."
Maar ja, er zijn geen ruimtethermostaten en kleppen, dus dit is de verkeerde instelling; en ja hoor: dit bleek dus ingesteld. Even omgezet naar de derde modus, en alles was OK. Ruim tien 'monteurs' en 'deskundigen' kwamen niet op dit lumineuze idee ... kosten: zo'n 1500 euro aan werk en vermoedelijk onnodig vervangen onderdelen. Nu heb ik geen flauw idee wat de oorzaak was van het eerste probleem (het niet warm kunnen stoken van het huis), maar ik begreep dat de ketel het gemakkelijk aan had moeten kunnen -- en als die ketel door soortgelijk geknoei helemaal niet vervangen had hoeven worden (iets wat ik sterk vermoed), zijn mijn ouders dus voor duizenden euro's het schip ingegaan, domweg omdat de deskundigen hun vak niet verstonden.
De koelkast: een tien jaar oude koel-vriescombinatie waarvan de koelkast ermee was uitgescheiden. Wederom een monteur van het merk zelf te hulp geroepen. De man keek even naar de koelkast, pakte een laptop, zat er wat op te tikken en kwam tot de conclusie "de koelkast dood is, total loss". Er was zogenaamd ruimte ontstaan tussen het koelelement en de achterwand, en daardoor wilde de koelkast niet meer aan. Dat was dus 85 euro, voorrij- en werkkosten, ex BTW. En een heel vriendelijk "succes met de aanschaf van uw nieuwe koelkast". Totdat ik er even naar keek, en zag dat het verzonken schakelaartje voor de koelkast op 'uit' stond, en niet op 'aan' wilde blijven staan. Print even uitgebouwd (10 minuten), en ja hoor: zo'n blauw plastic drukschakelaartje was mechanisch kapot en wilde gewoon niet ingedrukt blijven staan. Even overbrugd, en de boel werkte weer. Moraal: vertrouw geen reparateurs in pak die meteen op hun laptop beginnen te hameren in plaats van gewoon echt aan de slag te gaan met schroevendraaier en multimeter. Commentaar van mijn moeder: "En het was zo'n aardige man!" Maar wel een prutser of een oplichter. Of allebei.
De naaimachine: veel gezoem, weinig garen. Het ding deed het gewoon niet best. De machine tot drie keer weggebracht (soms voor acht weken) naar de lokale 'expert' voor het betreffende merk, en de monteur zelfs een paar keer de over de vloer gehad, maar zonder beklijvend resultaat, ondanks alle 'afstellen en smeren', 'nieuwe geleiders' en zelfs een nieuw voetpedaal. Laatste conclusie: "total loss, koop maar een nieuwe." OK, ik maak 'm open, en zie meteen een compleet versleten tandriem en een losgeraakte stelschroef. Bij een (andere) naamachine-expert een nieuwe tandriem gehaald en ingebouwd, de spullen nog even afgesteld en (jup) gesmeerd, en het ding liep weer als een, eh, naaimachientje ... nu al weken.
En dit zijn dus maar de gevallen van de afgelopen tijd. Nog zo wat: een wastafel die vervangen moest worden, en vervangen werd door een nieuw exemplaar -- maar wel een met een knol van een barst, overduidelijk zichtbaar. Maar nee hoor, de bouwvarkens in kwestie plaatsten het ding zonder iets te melden, en wilden pas na veel bellen en zeuren garantie geven. Het was dat er nog helemaal geen kranen gemonteerd waren (en de wasruimte dus ook nog niet weer in gebruik was genomen), anders hadden ze misschien geroepen dat mijn ouders de schade zelf hadden veroorzaakt. Of een keramische kookplaat die alleen maar vol aan of uit wilde: geen lokale installateur kon er iets aan zien, en er zou volgens de leverancier een deskundige uit Aken moeten komen à raison van 750 euro -- alleen nog maar voor het stellen van de diagnose. Reparatie zou dan nog minstens een keer dat bedrag kosten. Bij onderzoek door ondergetekende bleek dat er domweg een connector voor een bimetaalplaatje los zat -- wat binnen vijf minuten was gevonden en gerepareerd.
Of (voor de verandering eens niet bij mijn ouders): in een effectpedaal met zes voetschakelaars van een bekend merk versterkers was één schakelaar overduidelijk stuk. De service-afdeling(!) van de importeur van het merk: "Verkoop die klant toch gewoon een nieuw pedaal van 250 euro! Je gaat toch niet een schakelaar van drie euro vervangen? Dat is toch geen handel?" En van dat soort oplichters ben je dus afhankelijk ...
Als voorlaatste een van de belangrijkste aanleidingen voor mij om met het reparatievak te beginnen, wederom verwarmingsellende, wederom bij mijn ouders: Lang geleden was het nieuw gebouwde huis van mijn ouders ook al niet warm te stoken en was er maar mondjesmaat warm water, ondanks talloze kostbare reparaties en een (uiteindelijk) kolossale nieuwe ketel, geplaatst door een 'erkend installateur', die ook de oorspronkelijke installatie had aangelegd. Jarenlang hebben we bijna letterlijk in de kou gezeten -- totdat ik als dertienjarige puberende snotneus met wat gevoel voor elektronicacircuits eens optekende hoe die hele CV-installatie nu eigenlijk in elkaar stak. Wat bleek: hadden de 'erkende installateurs' de pomp
*parallel* aan de ketel geplaatst, in plaats van ermee in serie. En ze hadden uiteraard de verdeelklep tussen radiatorleiding en CV-boiler ook zo geschakeld dat het weinige warme water dat nog ontsnapte aan de pomp-ketel-kortsluiting uitgerekend werd geblokkeerd zodra de boilerthermostaat meldde dat we misschien wel eens in bad wilden. Geweldig. De GEAS-deskundige die naar aanleiding van mijn (ahem) rapport was ingeroepen viel bijna van de trap van het lachen toen hij dit alles zag. Helaas was de 'erkende installateur' toen al failliet gegaan, dus garantie en een schadevergoeding waren helaas niet meer aan de orde. Kennelijk waren we niet de enigen waar enkele 'kleine foutjes' waren gemaakt.Als (echt) aller-, allerlaatste nog een ander, zeer recent geval omtrent failliet gaande prutsers. Het volgende is wat aantrof in de computer van een klant van me. Geschiedenis: de computer viel vrij snel na aanschaf regelmatig uit of liep vast. Het ding is meerdere keren naar de leverancier terug gebracht, meestal met de conclusie dat ze 'niets konden vinden'. Goh, ik vond het binnen twee minuten:
Dat is nog eens garantie! Niet dus. Nee, ik noem geen namen, maar wie regelmatig met computerhardware knutselt, herkent de sticker vast wel.
Om een lange rant nog langer te maken: ik word dus echt helemaal niet vrolijk van dit alles, en ik heb nog lang niet alles genoemd wat ik ooit heb meegemaakt. Maar wat me het meest opvalt, is dat goede service en geslaagde reparaties steeds zeldzamer lijken te worden, en dat je steeds vaker "maar gewoon nieuw moet kopen" dan wel geacht wordt je klanten nieuwe spullen aan te smeren, ook al is het kapotte spul gemakkelijk en voor weinig geld te repareren. Mijn ouders zijn in de afgelopen drie jaar precies één reparateur tegengekomen die ze niet probeerde te tillen. Dat was ik dus.
Het lijkt er bijna op dat er veel meer incompetente en oneerlijke prutsers rondlopen dan mensen die hun vak verstaan en hun klanten echt willen helpen. Bah bah bah.
Richard Rasker