Sklejanie rdzeni

Próbuję sobie to wyobrazić i mi nie idzie...

To się klei klejem epoksydowym.

Efektywnie to jest szczelinowany toroid, tylko pozwijany w przestrzeni. Wzorek możesz kontynuować w razie potrzeby dla uzyskania odpowiedniego l_e albo AL.

Tylko którym? Skleiłem jeden zestaw EA3450, a drugi EA9492. Zobaczymy, co wyjdzie. Masz coś godnego uwagi z kategorii "prędzej pęknie ci serce"? Cena nie gra roli, bo potrzebuję tylko małą ilość do prototypowania.

Pozdrawiam, Piotr

A co Ty chcesz zrobic - jakis sekcjonowany rdzen na kilka uzwojen, czy "toroid" o duzej ilosci szczelin?

W tej konstrukcji problematyczne wydaja mi sie wlasnie szczeliny - jak rozumiem wąskie mają byc, to bedzie problem wykonawczy, jak osiągnąc konkretną grubość.

J.

Kompaktowy toroid o dużej l_e, który mi sie nie nasyci zbyt szybko. A na nim dużo uzwojeń o małej pojemności między nimi. Właśnie o tę pojemność tu idzie.

W skali prototypowej - mierząc AL i ściskając stosownie imadłem podczas schnięcia kleju. W większej - kalibrowane szklane kulki dodane do kleju. A grubość nie musi być bardzo dokładna, indukcyjność ma wartość minimalną, ale w górę 2x nie jest problemem. "Jakaś" szczelina jest OK, byle AL wyszło koło 300-500.

Pozdrawiam, Piotr

są takie o "rozproszonej szczelinie".

A pojemnosci "do rdzenia" sie nie boisz? Choc mi sie wydaje, ze ferryty maja duzą rezystancje, to pojemnosc do rdzenia nie zaszkodzi, a szczelina nie polepszy.

A nie mozna toroidu pociac np na cwiartki i skleic znow w toroid?

Bo Twoj twór wydaje mi sie miec duża indukcyjnosc rozproszenia - pole sobie poleci powietrzem pomiedzy koncami U, jesli szczeliny będą duże.

Imadlo ferromagnetyczne :-)

Nie lepsze jakies przekladki, np papierowe ?

AL jeszcze od przekroju rdzenia zalezy. Moze jednak rdzen jak do flyback ?

J.

Wiem, mam sporą kolekcję. Pomijając pływającą indukcyjność, to one mają zbyt małe AL i trzeba nadrabiać zwojami. A na zwoje to a miejsca nie mam (dla rdzeni rozsądnych rozmiarów). Od nich zacząłem, ale przykro mi, nie tym razem.

Nie ucieknę od niej w żadnm układzie.

To jest plan B. :) Rdzenie U pozwalają to zrobić bardziej kompaktowo, więc póki co nie eksperyentuję z cięciem/łupaniem ferrytu.

Szczeliny są mikroskopijne. Trzeba ściskać imadłem, by AL dotarło w okolice 400. A inducyjność rozproszenia uzwojeń po przekątnej to ~18%. Dużo, ale mniej, niż się spodziewałem, do ogarnęcia.

Aluminiowe.

Nie. Te szczelinki są cieńsze niż papier.

Owszem, ale lepię z takich, jakie mam i jakie są małe. Mam tylko 2 rodzaje U w magazynku. Jest jeszcze opcja wycięcia środkowej koluny z E16, ale po co ciąć, skoro klejenie pozwala na 3D? To jest R&D, który ma coś pokazać i to coś nie ma dużego związku z finalną postacią dławika. Jak się sprawdzi, to się będę zastanawiał nad uproszczeniami, a jak nie zadziała, to co mnie obchodzą problemy produkcjne pomysłu wrzuconego do kubła?

Pozdrawiam, Piotr

Ciekawe - wydaje sie, ze indukcyjnosc powinna im malo plywac.

Nie wysilaj sie - uzyj wiekszego rdzenia :-)

One pewnie optymalizowane do zadania - czyli gromadzenia energii w "rdzeniu".

Myslalem, ze moze po to te szczeliny - zawsze to dodatkowa pojemnosc miedzy rdzeniami :-)

Pewnie sa i ciensze papiery/materialy :-) Ale skoro i tak masz imadlo w uzyciu.

jak to ma byc "demonstrator technologii", to IMO rdzen moze byc wiekszy.

J.

Od pierwszego miliampera im spada. Soft saturation jest wręcz ich cecha charakterystyczna, obok stosunkowo wysokiego B_SAT.

Lubię eksperymenty, a 10x mniejsza objętość to już coś.

Owszem, ale nie w taki prosty sposób, jak myślisz. To nie ferryt, któremu gwałtownie przenikalność spada, trzeba się nieco bardziej naliczyć. Ale warto, bo dławik 20uH@0A na 60A dla boosta wyszedł na HiFlux stosunkowo mały i ma niecałe 2 miliomy DCR.

Nie, szczeliny są montażowe i służą do gromadzenia energii. 4 są lepsze niż 2, 2 lepsze niż 1. W granicy dostajesz rdzenie proszkowe.

Duży rdzeń to duże straty. Poza tym chce mi się poeksperymetować z geometrią, zwłaszcza, że taki układ ma spory potencjał na uzwojnia planarne.

Pozdrawiam, Piotr

Na szczęście na świecie jest miejsce dla nas obu. :)

Zrobiłem też eksperyment z E16 z wyciętą środkową kolumną i uzwojeniami na obwodzie. Też jest dobrze. Jest trochę większy niż 4xU9.8, ale znacznie prościej go zrobić i nie zawiesza mózgownicy.

Dzieki! Póki co EA9492 dał radę, ale te akrylowe też sprawdzę.

Pozdrawiam, Piotr

poniedziałek, 28 marca 2022 o 14:07:03 UTC-5 Piotr Wyderski napisał(a):

Niestety, powierzchnie rdzeni są szlifowane

Nacisk za duzy. I krzywo. Podkladki elastyczne warto dac.

U16 nie posiadam, U16 jest za duży (tj. E zrobi to samo).

Duży AL mi nie przeszkadza, tylko chcę przez to puścić 1-2A i mi się rdzeń nasyci. A proszkowe z AL~300 poza katalogami nie występują w przyrodzie. Toroid jest duży, geometrycznie i objętościowo - będę niepotrzebnie grzał ferryt. To ma być flyback.

A wyniki wstępne są dobre: 1.4pF między uzwojeniami na E16 i 0.6pF na tym wyginańcu. Trudno to dokładnie zmierzyć prostymi metodami.

Pozdrawiam, Piotr

Tak, teraz to wręcz onieśmielająco oczywiste. Dzięki za dobrą radę.

Pozdrawiam, Piotr

U20 jest za duży.

Tak i nie -- zależy, jak chcesz na to patrzeć. Duże AL to mało zwojów i bardzo mi to pasuje, nawet kosztem dużej indukcyjności rozproszenia. Ale się ferryt nasyca, więc trzeba naleźć kompromis. Dla 300-400 wychodzi

8--10 zwojów i to jest wartość OK.

40-100 robię sam taczą diamentową. W tym zakresie wziąłbym MSS albo MPP w wersji na bogato, a nie się paprał Distalem. ;) Ale gdybyś miał taki ~300, to mogę się skusić. Jeszcze zostaje pomysł Jarka: pieprznąć pierścionkiem z 3C90 o podłogę, posklejać i zobaczyć, czy pasuje. Krawędzie pęknięcia będą lepsze niż przy cięciu Dremelem.

Pozdrawiam, Piotr