Re: Przewody rozruchowe

Pan pawelj napisał:

Zdecydowanie nie. W technice najczęściej jest tak, że parametr ma swoją optymalną wartość określona przez lokalne ekstremum. Przypadki, gdy najlepiej jest gdy coś jest po prostu "naj", należą do wyjątków.

Jarek

Użytkownik Marek Lewandowski napisał:

Może na początek należałoby sobie wyjaśnić że cykl jodowy i recyrkulacja wolframu nie służą temu żeby wolfram wracał na włókno - w domyśle żeby z włókna wolframu nie ubywało... Ubytek wolframu z włókna żarówki jest na ogół sprawą pomijalną - nie ubędzie go tyle żeby włókno mogło ulec istotnemu osłabieniu. Włókno żarówki pęka nie ze względu na utratę materiału (bo halogeny byłyby wieczne) a ze względu na rekrystalizację wolframu - większe kryształy rosną kosztem mniejszych, w końcu ich rozmiar staje się porównywalny ze średnicą drutu, drut staje się przez to coraz bardziej kruchy i przy kolejnym udarze mechanicznym po prostu pęka. Cykl jodowy ma za zadanie nie dopuścić do osadzania się wolframu na szkle - bo w ten sposób powstaje filtr szary zmniejszający skuteczność świetlną żarówki - kto miał do czynienia z żarówkami świecącymi naprawdę długo ten wie że potrafią one dojść do stanu w którym żadnej użytecznej ilości świata nie dają (bańka praktycznie czarna) ale świecą nadal - tyle że całe światło utyka w warstwie wolframu na bańce. Czyli ubytek metalu włóknu krzywdy nie uczynił. I wracając do rekrystalizacji - przebiega ona tym szybciej im wyższa jest temperatura włókna - dlatego halogeny fotograficzne mają szacowany czas pracy 100h a (wychodzące z użycia) halogeny projektorowe miały czas pracy rzędu 10h i maksymalny czas jednorazowego załączenia rzędu 20 min - w sam raz na długość jednego aktu filmu kinowego.