Ik heb een aantal vragen, misschien dat jullie die kunnen beantwoorden?
1 Waarom kan lcd maar goed op =E9=E9n (hoogste) resolutie werken, en waarom doet een crt (en plasma?) daar niet moeilijk over?
2 Vaak zitten er in duurdere tv's sops voedingen, en in goedkopere smps(of dat hoorde ik toch). Wat is het verschil? en wat maakt sops beter daar het toegepast wordt in duurdere tv's ?
3 wat is het verschil in een 90 en een 110 graden beeldbuis? Bij mijn weten maakt bij 110 graden de afbuiging een grotere hoek(wat een slechter beeld heeft dan een 90?) klopt dat?
4 Regelmatig hoor je geruchten van plasma's en crt's die exploderen en of afbranden. De meeste oorzaken zouden dan stof en standby standen zijn. Tot hoever is dit waar? Het lijkt me toch van de zotte dat een tv van een beetje stof in de fik vliegt, de eigenaar kan daar vaak weinig aan doen.
Dat wordt veroorzaakt door de opbouw van het beeld: bij een LCD heb je maximale scherpte indien iedere pixel exact samenvalt met een beeldpunt van het te tonen plaatje. Een CRT gebruikt tot aan z'n maximale oplossende vermogen immer een in grootte glijdend samenstel van lichtgevende fosfor, waardoor je dit abrupte onderscheid bij een CRT niet ziet.
?
?
Inderdaad kan er brand ontstaan in een tv en het is naar het schijnt een van de meest voorkomende oorzaken van huisbranden: een tv die op standby stond waarin stof is ontbrand.
De 90 resp. 110 graden *is* de afbuighoek (of beter gezegd: tweemaal de afbuighoek t.o.v. as). Hoe groter de afbuighoek, hoe korter de beeldbuis. En 110 graden buizen zijn niet slechter dan 90 graden buizen; de dynamische focussering en vertekingscorrectie is alleen complexer.
Toch opmerkelijk, gezien het feit dat een tv in standby een fractie van het vermogen gebruik van het toestel in werking, en praktisch geen warmte produceert. Stof in een tv zal dus veel eerder in de hens gaan als het toestel aan staat en zwaarbelaste componenten flink heet worden. Ook verwacht je eerder "kortsluiting" bij een werkend toestel, met als indirect gevolg stof dat in de fik gaat.
Inderdaad opmerkelijk, maar mogelijk veroorzaakt doordat spelende tv's meestal niet alleen thuis zijn, terwijl wel veel mensen het huis verlaten met een tv op 'standby' gedurende vele uren.
Dus de tv gaat niet in brand omdat er mensen thuis zijn?
--
Met vriendelijke groeten, Jawade. De site is uitgebreid!
http://jawade.nl/
Bootmanager (+Vista), ClrMBR, DiskEditors, POP3lezer, Filebrowser,
Kalender (Agenda, Dagboek), Webtellers en IP-log, Linux-Diskeditor
Bij LCD's aangestuurd op hun eigen resolutie valt elk beeldpunt op het scherm precies samen met een beeldpunt van het te tonen plaatje. Hierdoor wordt het beeld gestoken scherp.
Bij CRT heb je nooit de situatie dat elk beeldpunt op het scherm precies samenvalt met een beeldpunt van het te tonen plaatje. Daarom is een CRT nooit zo scherp als een LCD die op native resolutie draait.
Bij een LCD (in tegenstelling tot een CRT) moet elke pixel afzonderlijk aangestuurd worden. Als het beeld een lagere resolutie heeft dan het LCD scherm zal het beeld opgeschaald moeten worden naar de resolutie van het LCD scherm. Vroeger bij laptops was het opschalen vaak een kwestie van het al of niet verdubbelen van een pixel, wat een erg lelijk resultaat oplevert (niet alle pixels worden even groot weergegeven). Dit valt met name op bij computerbeelden waar de ene pixel volledig wit kan zijn en de andere volledig zwart. Bij gewone TV beelden valt het verschil een stuk minder op. Tegenwoordig wordt meestal gebruik gemaakt van betere scalers die de oorspronkelijke beeldpunten uitsmeren over meerdere beeldpunten van het LCD scherm. Het gevolg van dit opschalen is dat het beeld niet meer zo gestoken scherp is als wanneer het beeld de native resolutie van de LCD heeft. Echter bij een goede scaler is het resultaat niet wezenlijk slechter dan wanneer je hetzelfde signaal op CRT zou bekijken.
Bij plasma heb je in principe hetzelfde probleem als bij LCD.
Geen idee.
Bij hetzelfde beeldoppervlakte is een 90 graden beeldbuis dieper dan een
110 graden beeldbuis. Dit komt inderdaad doordat de afbuighoek bij een
110 graden afbuiging groter is zodat het elektronen kanon dichter naar voren geplaatst kan worden. Hoe groter de afbuighoek hoe lastiger het wordt om de 3 elektronenstralen goed gefocusseerd op de juiste plek op het fosfor te projecteren. Echter om te zeggen dat een 110 graden toestel kwalitatief per definitie minder is dan een 90 graden toestel is wat te kort door de bocht, omdat de uiteindelijk beeldkwaliteit van vele factoren afhankelijk is.
CRT's kunnen imploderen, maar dan moet je het wel erg bont maken. De kans dat ie spontaan implodeert is praktisch nul.
Philips heeft weleens een serie gehad met slechte schakelaars, die in brand konden vliegen. Dit heeft niets met het type scherm te maken, maar kan in principe elk apparaat overkomen dat permanent op het lichtnet is aangesloten. De kans dat je dit overkomt is uiterst klein. Echter als ik een paar dagen weg ga, trek ik wel de stekkers van alle apparatuur eruit die niet perse op het lichtnet aangesloten hoeven te zijn.
Nee, spelende tv's die in brand gaan worden doorgaans direct opgemerkt door de kijkers, waarna door snel ingrijpen erger wordt voorkomen. Vele tv's die men in standby laat staan zijn alleen thuis, als er dan brand in de tv onstaat is snel ingrijpen niet mogelijk, met huisbrand tot gevolg.
Een aantal van je antwoorden waren al eens langsgekomen, dacht ik, maar ik zal wat samenvatten.
Plasma en LCD werken met vooraf gedefinieerde pixels die digitaal aangestuurd worden. Bij andere resoluties dan hun hoogste, moet er altijd geinterpoleerd worden. Waarom dat bij Plasma een mooier resultaat geeft dan bij LCD weet ik eerlijk gezegd niet, misschien heefthet met contrast en nalichttijd te maken. Bij een CRT ziet het er mooi uit omdat de fosforstrepen door het gaatjesmasker met een analoog gemoduleerd signaal worden belicht waardoor de grenzen minder scherp zijn en er geleidelijke overgangen zijn (soort van analoog interpolatie-effect). Het enige artefact dat je daar bij zou kunnen krijgen (als je een fijn genoeg gaatjesmasker gebruikt) is moire, maar dat kan je ook weer bijregelen door de signalen net iets te verschuiven.
Maakt in principe geen bal uit, de verschillende principes van de voedingen lopen nogal doorelkaar. Eigenlijk is SMPS een overkoepelend begrip waar ook SOPSen onder vallen. Het enige nadeel dat je een SOPS-voeding in deze context kan toedichten is dat hij mogelijk interferentie zal geven als de oscillatiefrequentie ongunstig gekozen is en/of de storing slecht onderdrukt wordt. Bepaalde andere SMPSsen hebben daar ook wel last van, het komt dus allemaal aan op een zorgvuldig ontwerp.
Niet persee een slechter beeld, maar het afbuigen kost door de grotere hoek wel meer energie. Ook de eventuele correcties vergen dus een sterker veld. Het grote voordeel van 110 graden is echter de geringere diepte.
Die geruchten ken ik alleen over CRT's. Plasma en LCD hebben echter ook hun zwakke plekken. In geval van een CRT is er bij ouderwetse en goedkope exmeplaren sprake van een thermistor die de demagnetisering aanstuurt. Deze blijft daar in standby continu op temperatuur (niet hoog genoeg om stof aan te steken, maar zeg nooit nooit). Door zijn opbouw zal een CRT toestel wel snel stof aantrekken, dat een beginnende brand natuurlijk wel van brandstof voorziet. Idem voor een (soms ventilatorgekoeld) plasmatoestel.
Wat over het algemeen altijd geldt: brand ontstaat door een defect. De reden dat dit meestal is in geval van standby, is dat er niemand aanwezig was om het toestel uit te schakelen of te blussen. Dit is bij LCD en plasma net zo'n groot gevaar. Overigens was er in de Nederlandse geschiedenis maar 1 CRT toestel dat echt graag in brand wilde gaan, en dat kon alleen als hij stond te spelen. Dit is de in 1993 door Philips teruggeroepen en herstelde K40 reeks. Een andere beruchte oorzaak van rook en schroeien (ik heb nooit uitgefikte toestellen gezien, men had dit keer wel de juiste brandvertragers toegepast), waren de netschakelaars van Stelvio zoals door Philips eind jaren '90 zijn gebruikt. Deze begaven het juist als ze vaak gebruikt werden (dus bij toestellen die zelden standby gezet werden), en dan ook nog wel eens als het toestel gewoon volledig uit stond.
Inderdaad. Te meer daar de constructie vanaf ongeveer 1960 min of meer implosieveilig is, door gebruik van een vastgekitte voorkant waaromheen een ijzeren spanband zit gekrompen. De voorkant zelf is zo sterk dat niet-opzettelijke beschadiging vrijwel onmogelijk is, terwijl een probleem met de dunnere kolf aan de achterkant doorgaans geen beschadiging van het voorstel deel geeft door het ontbreken van een stevige mechanische koppeling.
Het dichtst bij een spontane implosie dat ik meegemaakt heb, was een Poolse A56-701X buis. Hiervan scheurde na zo'n 18 jaar trouwe dienst spontaan het kanon los ergens onder het afuigjuk. Mogelijke oorzaak waren mechanische spanningen in het glas en/of de ongebruikelijke constructie waarmee het afbuigjuk vast zat. Dit gebeurde tijdens het kijken, maar was volgens de klant totaal niet spectaculair. Gewoon een tik, waarna het beeld uitviel.
ok=E9, misschien is plasma mooier omdat ze net als crt ook fosfor gebruiken?
hmm, wat is een oscillatiefrequentie? Bedoel je met interferentie diagonale lijnen in beeld? of magnetische velden eromheen?
Misschien wel een voordeel, gezien het elektronenkanon dichter bij het scherm zit, het hogere contrast?(de elektronen moeten een kleinere afstand afleggen) Maar ja, dan kom je weer bij het volgende gerucht dat de buizen dan veel sneller stuk gaan :P
Yep, het niet degauzen vanaf standby ken ik bij oudere tv's wel, en ook nog bij de moderne no-name bakken. Voordeel hiervan is wel het snellere opstarten vanuit standby (in iedergeval de toestellen die ik heb/had)
Maar ok=E9, iedereen bedankt voor het antwoorden ;)
Dat fosfor is verantwoordelijk voor het contrast en de nalichttijd, dus dat komt overeen met mijn vage vermoeden.
Electrische interferentie kan zich op allerhande manieren uiten, van golvende zijlijnen van het beeld tot piepjes in het geluid. De oscilatiefrequentie is de frequentie waarop de Self Oscillating Power Supply loopt. Als deze dicht bij de lijnfrequentie ligt zou je bijvoorbeeld die golvende zijlijnen kunnen krijgen, bij andere frequenties weer andere verschijnselen. In de tijd waar waarschijnlijk jouw horen zeggen vandaan komt, had je een voedingsvariant die synchroon liep met de horizontale afbuiging. Dit gaf in de toenmalige televisies (bekende merken die dit wel hebben toegepast waren Philips, Sony, Nokia en Thomson) kennelijk een beter resultaat, maar werd ook weer verlaten. Mogelijk dat jouw bron deze techniek bedoelde met SMPS.
Dat zou er in principe niet mee te maken mogen hebben.
Maar dat was toch vanwege een (te) grote overgangsweerstand? Dat deed zich dus ook alleen voor als het toestel aan stond, of nog eerder als het werd aangeschakeld, door de piekstroom voor de demagnetisatie.
Right. En in het gros van de huishoudens staat tegenwoordig minstens
1 pc die altijd aan het net hangt. En hoe vaak hoor je nou over een huis dat in de fik is gegaan door een pc in standby?
Ik denk dat je wat dat betreft de uitzondering bent die de regel bevestigt.
Gedeeltelijk, maar een ander deel van het probleem was de vorming van geleidende sporen door overmatig inbranden en verdampen van de schakelcontacten. Een van de veiligere 'faillure modes' was het ontstaan van een vlamboog bij het verbreken van het contact, waardoor de huiszekering er nog wel eens uit wilde vliegen. Een andere is dat de contacten half blijven hangen en het toestel opeens spontaan aan wil gaan (maar dan met hoge overgangsweerstand en de daarbij horende opwarming van de schakelaar).
De metalen behuizing van een PC-voeding helpt wel iets mee aan het niet direct in brand vliegen, tevens zijn ze meestal wel goed genoeg beveiligd waardoor de stroomtoevoer onderbroken raakt als er wat stukgaat.
Een LCD of een plasma bestaat uit vaste puntjes, een rode een groene en een blauwe per pixel. Lagere resoluties moet je eerst omzetten intern naar de native resolutie voordat je ze kan displayen. Een CRT daarentegen heeft een min of meer continu doorlopend veld, en een set van drie electronenstralen die gericht worden op dat veld. Meer keren van links naar rechts gaan (dus in de hoogte meer lijnen) of meer beeldpunten per lijn neerzetten is alleen maar een kwestie van andere frequenties op de afbuigspoelen zetten.
110 graden beeldbuizen zijn bij een gegeven maat van voren minder diep naar achteren, end at is voor veel mensen een positief gegeven. Het is moeilijker om een 110 graden beeldbuis goed aan te sturen, maar je kunt niet zeggen dat het vanzelf minder wordt. Dat is alleen maar als alles anderes gleich ist, en dat is 't nooit.
Alle electrische apparatuur kan in de fik vliegen.
misschien omdat plasma de pixels aangezet worden, en bij lcd de pixels uitgezet? het SD signaal verteld natuurlijk enkel hoe de pixels aangezet moeten worden, dus dat zou ook nog omgezet moeten worden(=extra digitale troep op je scherm)
ElectronDepot website is not affiliated with any of the manufacturers or service providers discussed here.
All logos and trade names are the property of their respective owners.