C - łańcuchy tekstowe definiowane w parametrach

Po pierwsze protokoły oparte na ASCII trochę łatwiej się debuguje - wystarczy podejrzeć payload przechwycony wiresharkiem i o wiele łatwiej domyśleć się o co chodzi. Po drugie współczesne mikrokontrolery są na tyle szybkie, że nawet komunikacja tekstowa po uwzględnieniu narzutu ze strony stosu i tak wydaje się natychmiastowa, gdy chodzi o przesłanie JSON-a liczącego kilkaset bajtów. Po trzecie nie jest tak, że używam tylko wersji tekstowej. Mam też w bibliotece przygotowane stosowne funkcje do przesyłania danych binarnych.

Wygląda na to, że czytałem II wydanie, które obejmuje już ANSI C:

Nawet gdy się spojrzy na zdjęcie okładki an Amazonie, to widać tam czerwoną „pieczątkę” ANSI C. I w sumie ma to sens, bo jestem trochę za młody, aby uczyć się z I wydania. :-D

Nie. Nie za to mi płacono.

Młodość to rzecz względna. :) Ja np. uczyłem się niejako z pierwszego wydania, bo w naszych bibliotekach było ono dość powszechnie dostępne, ale w polskim wydaniu WNT, o takim:

Pamiętam, że „Hello world” było przetłumaczone jako „Ahoj przygodo!”. Słodkie. Ale przekład był całkiem niezły i języka szło się nauczyć szybko, więc atuty oryginału przetrwały. Zresztą podczas lektury nie miałem jeszcze dostępu do kompilatora i potem faktycznie było ździwienie, skąd takie różnice między teorią, a praktyką, bo kompilator był już ANSI C. :)

k.