Voor mijn zoon (wordt 8 jaar) zoek ik een experimenteerdoos waarmee hij eenvoudige projecten kan maken. Ik denk hierbij aan een lampje dat aan/uit gaat, iets met een motortje, etc. Ik vond in deze groep een discussie hierover, maar die ging meer over de elektronica dozen. Vroeger heb ik zelf zo'n eenvoudig pakketje gehad waarmee je een motortje kon maken, een bel en wat lampjes. Uiteindelijk heb ik toen vroeger enkele van die bekende Philips "EE" dozen gehad (o.a. EE 2003). Mocht hij veel interesse tonen, dan zou de volgende stap een elektronica doos kunnen zijn.
Ik heb eens wat rond gezocht op Internet en vond bij Conrad een doos van kosmos, artikelnr. van Conrad is 191053-89 (Easy elektro start). Kent iemand toevallig deze doos? Er staat wel een beschrijving bij, maar ik zou graag de verschillende schakelingen in meer detail willen weten.
Misschien heeft iemand ook nog andere tips waar zo'n sets te verkrijgen zijn?
Altijd leuk, die knutseldozen, maar misschien kun je beginnen met een nog wat simpeler aanpak: zelf een 'elektroplank' maken, zoals ik wel eens heb bedacht voor de basisschoolklas van mijn moeder. Basisbenodigdheden: plankje multiplex van zo'n 30x30cm, doosje messing spijkertjes, een rol dun, soldeeerbaar ijzer- of koperdraad, en een klos geïsoleerd draad. Verder heb je natuurlijk allerlei elektro-dingen nodig: platte 4,5 volt-batterij voor de stroomvoorziening, fietslampjes -- en dan bij voorkeur met lampvoetjes die je op een ondergrond kunt vastschroeven, motortjes (bijvoorbeeld oude spindelmotor uit een cd-speler), misschien een relais of twee en natuurlijk de onvermijdelijke zoemer en deurbel.
Voor ieder project werden dan kopietjes gemaakt met een simpel 'schema' op ware grootte, dat op het plankje werd geplakt. De kinders konden dan simpel de spijkertjes (oftewel de steuntjes voor de draden) in het juiste patroon in de plank timmeren en de draadjes volgens het schema om de spijkertjes vastwikkelen. Eventueel kon de boel ook nog worden vastgesoldeerd op de spijkertjes.
Zo werd begonnen een simpele rechthoek met onderaan de batterij, draden links- en rechtsom, en bovenaan het lampje -- je ziet de stroom bijkans lopen door het gesloten circuit. Tweede circuit: hetzelfde, maar nu met een kleine onderbreking in een van de zijden -- en daarbij de opdracht om uit te proberen welke spullen stroom geleiden en welke niet: draadjes wol, paperclips, geïsoleerde draad, en niet te vergeten een stuk potloodstift (pas op, kan heet worden!). Enzovoort enzovoort. Binnen een paar middagen hadden de zeven- en achtjarigen het principe door van de hotelschakeling, parallel en in serie geschakelde schakelaars(*) en nog zo wat dingen. Bij weer een andere les werd een fiets naar binnen gereden en de dynamo aangesloten in plaats van een batterij. En de les kortsluiting was ook erg leuk, vooral toen ze zomaar een echte glaszekering mochten opblazen.
*: Gemaakt van punaises en paperclips
Dan is er natuurlijk de zeer nuttige kennis over het nut van goede verbindingen, en de frustrerende ervaring als het lampje of de bel hardnekkig niets doet -- waarbij een lampje met twee aangesoldeerde draadjes dienst deed als 'meter'.
De kinders vonden het destijds geweldig leuk, en de halve klas(**) ging thuis nog door met spijkers in plankjes slaan en van alles aansluiten. Netspanning en stopcontacten waren natuurlijk taboe; daarom werd er uitsluitend gewerkt met batterijen en niet met adapters of trafo's, zodat er geen enkele verbinding (met name ook psychologisch) zou ontstaan tussen netspanning en waar ze mee bezig waren.
**: Inderdaad, de jongetjes.
De vraag is natuurlijk in hoeverre je nog aan losse lampjes met voetjes, belletjes enzovoort kunt komen, en hoeveel werk je erin wilt steken. Ik ben destijds toch wel een dag bezig geweest om het spul op poten te zetten, en nog veel langer om mijn (atechnische) moeder alles uit te leggen -- van alle betrokkenen had zij er geloof ik nog de meeste moeite mee ;-).
Maar het is gewoon erg leuk om allerlei dingen te verzinnen. Je staat ervan te kijken wat er allemaal mogelijk is met een paar simpele materialen -- en wat achtjarigen dan ineens blijken te snappen, domweg doordat ze de stroom bijna letterlijk kunnen volgen door bijvoorbeeld een hotelschakeling. Persoonlijk vind ik het altijd een stuk leuker om zelf iets te verzinnen en bouwen dan een kant-en-klaar product te kopen, maar zoals gezegd moet je er wel zin in en tijd voor hebben. En als verjaardagscadeau heeft dit natuurlijk toch wat minder glamour: "Goh, ijzerdraad, spijkers en een plank. Net wat ik altijd al wilde hebben!"
Maar het element van onschatbare waarde dat erin zit: met je eigen handen iets maken dat werkt, dat is niet te evenaren, ook niet voor de ontwikkeling van het brein. Echt het is veel beter om kinderen het logisch denken te leren via het werken met de handen, want de terugkoppeling is zeer direct. Het sluit ook mooi aan bij de evolutie van de mens, waarbij we ervan uitgaan dat het denken en het maken van gereedschap hand in hand.....zijn gegaan.
-- gerard voor deze keer mijn website, ook allemaal handwerk:
gun het arme jong een leven, en hou hem ver van alles wat technisch en elektrisch is ....
Mijn leven heeft het achteraf gezien (58 jaar oud nu), totaal verwoest. FWIW. (geen nederlands equivalent voor).
--
Groeten,
- DizTRacT -
Spreken is geen stilte, zwijgen nog beter.
Voor antwoord per e-mail, eerst het voor de hand liggende deel uit het adres
verwijderen !
Wat een onzin. Als een kind blijk geeft geen belangstelling voor techniek te hebben merken de ouders dat snel genoeg. De tijd is lang voorbij dat zonen het beroep van hun vader moesten volgen en meisjes alleen goed waren voor de huishouding. Dat was al in mijn jeugd zo en die ligt wat verder terug dan de jouwe.
Ja, in onze tijd had je alleen nog maar buizen als versterkings element. En als je niet uit keek, had je zo een flinke stroomstoot door je lichaam. Dat zoiets een verwoestende werking kan hebben is duidelijk. Maar tegenwoordig werkt alles op ongevaarlijke laagspanning hoor.
Ik ben ook opgegroeid met de philips EE-dozen. Was een prachtig systeem: het "mechanische probleem" was mooi opgelost: je hoefde niet te solderen, en de moeilijke kleine BC148 transistoren zaten op pertinax-dochterprintjes gesoldeerd. Inclusief koelvin! Je werd aan het handje meegenomen: allemaal prefab schemaas, die je domweg na kon bouwen, en als je het begon te snappen kon je zelf wat klooien... De "theoretische" documentatie was goed genoeg om de schemaatjes te ontstijgen. (maar nu is er internet)
Dat is eigenlijk het philips EE-idee: gewoon een plattegrond voordrukken, en de onderdeeltjes er bovenop leggen. Kunst is natuurlijk om de schemaas zo te maken dat ze niet afhangen van lastige contacten. Een middengolfradio was het hoogtepunt.
Hotelschakeling is een mooi leermoment; het schema en de werkelijkheid vallen bijna samen. Als je dat snapt kan je (leren) schemaas lezen. Symbolisch denken misschien iets te moeilijk voor achtjarigen, maar het is wel een beginnetje.
Heel nuttig als je ooit je fietslicht wil repareren. De meeste mensen kunnen dat niet meer. Knopen aanzetten ook niet, trouwens.
Dat geloof ik niet. Ik ben geen pedagoog, maar het lijkt me een kwestie van "sociaal wenselijk" .
De Philips EE-truc dus: als het te klein is (en dus onhandelbaar) maak je het groter. Dochterprintje, draadjes eraan vastsolderen, etc. Voor kinderen is het natuurlijk leuk als er iets gebeurt: lampje gaat branden, motortje draaien, teringherriegeluid ...
Nog steeds is "wilde montage" het summum (*) van schoonheid natuurlijk. En dat bij een BC247 de collector in het midden zit, dat merk je heel snel...
ElectronDepot website is not affiliated with any of the manufacturers or service providers discussed here.
All logos and trade names are the property of their respective owners.