Piezo buzzer

Pan Wojtek B. napisał:

,,,,,.....

Też mi sie zdarzało. Przetwornik ma taką własność, że nawet jak ulegnie destrukcji, to działa nadal. Konstrukcję ma prostą jak budowa cepa -- między dwiema elektrodami (folia, blacha) warstwa winianu sodowo-potasowego. Ten cały winian topi się w temperaturze kilkudziesięciu stopni -- bywało, że wytapiałem przetwornik z surowców wtórnych. Teraz patrzę w internet -- można sobie kupić kilogram za jakieś pięć dych. Da się z tego narobić przetworników, że ho ho. Tylko nie do kończa jestem przekonany, że to o to chodzi z tym triggerem bębna centralnego.

Jarek

Ale to nie musi być krystaliczny? normalnie stopiony i wylany? W jakich przetwornikach jest ten winian? - tylko tych konkretnych od gramofonu?

Mirek.

Pan Mirek napisał:

Jak się stopi i wyleje, to przecież nazad skrystalizuje. On nie musi być specjalnie monokrystaliczny i rżnięty po wybranej płaszczyźnie, bo chyba wytwarza prąd między płaszczyzna ściskaną a rozciąganą. Taką blaszaną kanapkę ze solą po prostu się wygina, a ona robi prąd między blaszkami.

To kiedyś było bardzo popularne. Poza przetwornikami gramofonowymi były też mikrofony krystaliczne. Taki dawali na przykład do magnetofonu "Tonette" -- tam w środku była duża kwadratowa płytka, tak gdzieś koło cala miała. Ponadto jeszcze słuchawki z takim przetwornikiem. Te były sterowane napięciowo, bo prąd przez taką sól w zasadzie nie płynie. Jako przetworniki do instrumentów muzycznych też się tego używało.

Technologia wytwarzania prosta, sól Seignette'a -- jak widzę -- łatwo dostępna, więc każdy kto chętny może, sobie taki oldskulowy przyrząd zmajstrować.

A takie nowsze: membranki, głośniczki, zapalarki do gazu? - z czego są?

Mirek.

Pan Mirek napisał:

Całkiem co innego. Różne ceramiki spiekane w bardziej "konkretnych" temperaturach, tak coś koło półtora tysiąca stopni. W przeciwieństwie do winianu, trudno tym się bawić w warunkach domowych.

Wśród stosowanych materiałów jest również tytanian baru -- to ten, co ma najwyższą stałą dielektryczną, więc nadaje się do produkcji superkondensatorów. Teoretycznie we wiadrze z takim tytanianem można by było zmieścić kilkadziesiąt kWh, czyli nawet więcej niż w benzynie. Teksańczycy z firmy EEStor od lat obiecują, że już za chwileczkę, już za momencik.

Jesteś dobry w chemii, materiałoznawstwie?

Takie przemyślenia:

Coś na kształt lampki "lava", tylko dwie ciecze niemieszalne, minimalnie różniących się gęstością - żeby to "chodziło" prawie samo albo po lekkim podgrzaniu np ręką. Klasyczna "lava" to jest zdajesie wosk w jakimś oleju? - w każdym razie dlugo się nagrzewa zanim ruszy no i musi być solidna żarówa. Gdyby tak wziąć coś niemieszalnego np z wodą i alkoholem gęstszego od alkoholu to można by dobrać gęstość... no i jeszcze barwnik.

Mam też pomysł na zabawkę... tylko potrzebny mi jest proszek z jakiegoś tworzywa niewiele gęstszego od wody - żeby wolno ale jednak opadał na dno pojemnika - marzy mi się taka imitacja śniegu w zwolnionym tępie ;)

Jeszcze chinina... czy to co świeci pod wpływem UV w szklance toniku to jest chinina? Gdzie ją zdobyć i w czym rozpuścić żeby fluoryzowała? - na wikipedii piszą że w kwasach... może być cytrynowy? ;)

Mirek.

Pan Artur(m) napisał:

Poza starym winianem i nową ceramika do pierdziawek i zapalarek nie miałem bliższej styczności z materiałami piezoelektrycznymi.

Ja nie pamiętam, dopiero teraz o tym przeczytałem. Chodzi zapewne o wilgoć -- ta sól rozpuszcza się w wodzie. Ale i tak należy się spodziewać większej trwałości i niezawodności od lutów bezołowiowych.

Jeśli te przetworniki kontaktowe są do zastosowań amatorskich, a nie przemysłowych, to ja bym spróbował się pobawić. Można spróbować roztopić lutownicą kryształ umieszczony na osłuchiwanej powierzchni (jeśli metalowa) i położyć na to druga elektrodę z kawałka folii miedzianej.

Z masowej produkcji wypadło zapewne trochę z powodów technologicznych, a mała trwałośc kiedys była niesłusznie postrzegana jako wada, a nie zaleta, tak jak dzisiaj. Poza tym przestały być istotne zalety ważne w technice lampowej -- taki przetwornik daje wysokie napięcie, rzędu jednego wolta, chociaż ma ogromną imperancję. W sam raz do sterowania lampą. Do innych przetworników potrzeba budować dodatkowy stopień wzmacnający, a więc potrzebna jest kolejna podgrzewana bania.

L501 aneryS napisał:

Przecież tak właśnie działa przełącznik "magnet/piezo" zamontowany fabrycznie na przykład w "radmorze".

Tam jest 820 omów szeregowo z kondensatorem 47 nF i jeszcze równolegle

Dołozyć zawsze można, ale chodzi o to, żeby nie było trzeba.

L501 aneryS napisał:

Dodatkowy stopień z korekcją (w radmorze trzy tranzystory) jest do patefonu magnetycznego. W innych sprzętach, które miały wejście opisane jako gramofonowe, nie różniło się ono niczym od magnetofonowego. Tak miały te, które widywałem. A radmor miał dodatkowo ten bocznik, który niwelował to, co wzmacniał i korygował przedwzmacniacz gramofonowy. Nigdy tam żadnych misterhitów nie podłączałem, więc nie wiem jak brzmiały.

Za lampowych czasów żaden konstruktor by się nie zdecydował na coś takiego, że lampa jest i grzeje tak na wszelki wypadek. Zwłaszcza że prawdopodobieństwo znalezienia się gdzieś obok gramofonu z wkładką magnetyczna było przyzerowe.

Powinni byli to zrobić na jakimś Atmelku, prawda?

Pan J.F napisał:

Nie, nie to samo. Sól Seignette'a ma się tak do ceramiki, jak za przeproszeniem gówno do diamentu. O wkładkach piezoceramicznych nie słyszałem (co nie musi oznaczać, że nigdy takich nie było).

L501 aneryS napisał:

Kiedyś na odbiornikach radiowych z dumą umieszczano napisy w rodzaju "6 TRANSISTORS". Nie zawsze było tak jak dzisiaj, że półprzewodniki są za grosze.

Bo elementy bierne też nie za darmo.

Nie widzę niczego złego w przełączniku i w przełączaniu. Zwłaszcza że wtedy taki przełącznik nie kosztował majątku w porównaniu z resztą elementów.

Gramofon krystaliczny można podłączyć do tak zwanego wejścia uniwersalnego. Akurat w radmorze takie przewidziano.