Jak działa tomograf komputerowy ??

Ot tak z czystej ciekawości... No bo tak , puszczamy z jednej strony wiązkę promieniowania X o jakiejś tam szerokości , po drugiej stronie mamy detektor , robimy scan pojedyńczej linii , wykonujemy obrót/przesunięcie , robimy kolejny scan pojedyńczej linii itd. , itd... No dobra , ale w ten sposób zbieramy jedynie informację o poziomie tłumienia wzdłuż propagacji promieni , ale jest to wartość uśredniona. Nadal nie mamy informacji o tłumieniu na określonej głębokości. No i jak tu zbudować obraz 2D ?? Macie jakieś linki na ten temat ??

MH

Reply to
MH
Loading thread data ...

Nie linii, ale obrazu. Robisz po prostu serie zdjęć rtg przesuniętych o kąt fi, przesuwasz o dl i następna seria. W starych tomografach masz serie zdjęć, w nowych masz możliwość rekonstrukcji obrazu 3d.

Waldek

Reply to
Waldemar Krzok

Mając średnią wartość funkcji wzdłuż każdej prostej możesz zrekonstruować samą funkcję. Wzorów i innej informacji szukaj pod hasłem "transformata Radona", "X-ray transform" czy cos takiego.

Pozdro,

Maciej

Użytkownik " MH" snipped-for-privacy@NOSPAM.gazeta.pl> napisał w wiadomości news:ikt6ou$cit$ snipped-for-privacy@inews.gazeta.pl...

Reply to
maciej

Waldemar Krzok snipped-for-privacy@zedat.fu-berlin.de> napisał(a):

================

Aha , czyli ta wiązka rentgenowska nie jest taka "wązka" , i obejmuje swoją szerokością gabaryty pacjenta na szerokość. Dobrze kojarzę? A tak na marginesie , w takiej sytuacji pacjent podczas badania dostaje chyba niezłą dawkę ...

MH

Reply to
MH

Bylo pare generacji tych urzadzen. We wczesnych byl jeden detektor i przesuwna lampa, potem kilka, teraz byc moze cala linijka albo i dwuwymiarowy pasek. Dawka chyba nigdy nie byla zbyt duza - w koncu chcemy pacjenta leczyc a nie zabic :-)

Co do metod - publikacji naukowych jest cala masa - w koncu cos ci naukowcy musza publikowac. A w praktycznym uzyciu .. kto wie czy nie prosta projekcja - dzielimy plasterek na piksele, mierzymy tlumienie na danej linii, po czym wszytkim pikselom wzdluz niej dodajemy te wartosc. Po nalozeniu wszystkiego cos tam wychodzi.

J.

Reply to
J.F.

J.F. <jfox snipped-for-privacy@poczta.onet.pl> napisał(a):

=============

Największym problemem jest uzyskanie owego plastra. To jest właśnie sedno sprawy. Mając komplet plastrów 2D , można dalej robić różne cuda.

MH

Reply to
MH

Wbrew pozorom dalej tez nie jest latwo. majac mape pixelowa/voxelowa 3D pokaz np ksztalt czaszki, ale wez pod uwage ze mapa jak to w zyciu - niewyrazna i zaszumiona. A potem pokaz np watrobe.

J.

Reply to
J.F.

jeden z najlepszych podrecznikow dotyczacych obrazowania medycznego , dostepnych w sieci

w tym wypadku dotyczy rezonansu magnetycznego

{ The Basics of MRI } { Joseph P. Hornak, Ph.D. (1996-2011) }

formatting link

Reply to
Jerzy Pastusiak

J.F. <jfox snipped-for-privacy@poczta.onet.pl> napisał(a):

===================

Osobiście się tym bawiłem w Delphi. Istotnie , łatwe to nie jest , ale nie aż takie straszne. Do odszumienia najpierw filtr uśredniający 2D , następnie edge detector i dosyć nieskomplikowanym algorytmem robisz mesh'a. Dalej korzystałem z gotowych komponentów napisanych z myślą o... grach komputerowych. Korzystałem z:

formatting link
Całkiem niezłe efekty z tego wychodzą. Co do wątroby , to zależy jak ją właściciel traktował :)

MH

Reply to
MH

Jerzy Pastusiak snipped-for-privacy@sci.pam.szczecin.pl> napisał(a):

Interesujące , dzięki

MH

Reply to
MH

Z watroba jest o tyle gorzej ze sie nie rozni az tak istotnie od otoczenia.

J.

Reply to
J.F.

J.F. <jfox snipped-for-privacy@poczta.onet.pl> napisał(a):

===============

Zgadza się. Coś mi tam wychodziło ze zbioru skanów USG , ale faktycznie efekt mizerny i wymagający trochę pracy przy doborze wszelakich współczynników.

MH

Reply to
MH

Po nalozeniu wszystkiego kiedys miales 720 rownan z 720 niewiadomymi i biednego PDP11 coby to obrobic.

Reply to
Jerry1111

W dniu 05.03.2011 18:39, Jerzy Pastusiak pisze:

Ale z rezonansem magnetycznym jest o tyle prościej, że można fizycznie pobudzić określoną niewielką objętość nadanego obiektu. Rozdzielczość jest głównie uzależniona od indukcji stałego pola magnetycznego. Za pomocą sterowanych cewek gradientowych w osiach XYZ można tak zmodyfikować rozkład pola magnetycznego, że indukcja magnetyczna wymagana do rezonansu z wzbudzającą falą EM, występuję tylko w określonym punkcie przestrzeni (ograniczonej objętości). Czyli mamy taki magnetyczny skaner 3D. W przypadku tomografu roengenowskiego prześwietlamy cały obiekt na wskroś. Chociaż się zastanawiam, czy nie wykorzystują jakiegoś sygnału rozproszenia rejestrowanego pod różnymi kątami.

Pozdrawiam Grzegorz

Reply to
Grzegorz Kurczyk

A nie wlasnie odwrotnie ? Nie da sie ustawic takiej wartosci w jednym punkcie, jest cala ekwipowierzchnia. A potem podobnie jak w tomografi, ino trudniej.

Nie. Choc teraz moze juz tak. Ale optyki rentgenowskiej w zasadzie nie ma.

J.

Reply to
J.F.

ElectronDepot website is not affiliated with any of the manufacturers or service providers discussed here. All logos and trade names are the property of their respective owners.