Het gezegde luidt "de beste stuurlui staan aan wal" en dit wordt hier weer bewezen.
Het gezegde luidt "de beste stuurlui staan aan wal" en dit wordt hier weer bewezen.
Ik hoop dat je het gaat meemaken...
-- Grinnikend door het leven...
Ach, als erfstuk zal het het ook wel goed doen. ;-)
-p
"post2u" schreef in bericht news:k0dhtm$ijp$ snipped-for-privacy@dont-email.me...
Dat je niet moet solderen met de stekker in het apparaat weet ik ook wel. Ook de lange strengen vielen mij op en het erover heen schuiven van het kapje. Maar het ZIEN dat die vlassige draadjes werkelijk te solderen zijn, het ontbloten met schuurpapier (uiteindelijk deed ik het toch met de rug van de bout, ja ja) maakte dat ik er voor het eerst sinds jaren maar weer eens probeerde. En met succes! Joris.
Ooit zal men zich verkneukelen bij grootvaders soldeertip?
-- Grinnikend door het leven...
Hmja, klinkt bekend. Ergens rond die tijd kreeg ik mijn Eerste Eigen Soldeerbout: Een philips 30W bout in een experimenteerdoos.
Helaas, mijn pa was onderwijzer. Mijn grootvader werkte bij Philips daarentegen, dus er was een personeelswinkelkaart in de familie. Het gevolg was dat ik een EE2003 bouwdoos kreeg toen ik een jaar of 7 was, want in de ramsj bij de personeelswinkel.
Ah, gouden tijden, toen je nog bij de lokale elektronicaboer langs kon gaan met de vraag om "een witte transistor", en dat de beste man ook nog eens wist waar je het hover had.
-- Martijn van Buul - pino@dohd.org
Heus? Ze zijn te licht voor serieus soldeerwerk aan bijvoorbeeld water- leidingen, te zwaar voor huis-tuin-en-keuken reparatiewerk aan elektronica (q.e.d.). Eigenlijk alleen geschikt voor het vertinnen van tweelingsnoer...
De vraag is: waarom.
Dat is de 150W-loodgietersbout van mijn grootvader ook...
Werkt iig positief op de lachspieren :)
-- Martijn van Buul - pino@dohd.org
Inderdaad, toen techniek nog echt voor de 'nerds' was, en niet allemaal van die wannabee's van tegenwoordig die wel willen, maar geen flauw idee hebben waar ze het over hebben. Maar het staat zo stoer onder de vrienden en kennissen he...
-- Groet, Pasq
Ik heb een 275W soldeerpistool, en voor sommige elektronicareparaties werkt deze beter dan mijn temperatuurgeregelde 50W bout. Met name bij het lossolderen van wat forsere dingen of als er wat veel warmteafvoer is (bijv. grote kopervlakken) werkt zo'n zwaar soldeerpistool veel sneller en omdat je niet zo lang hoeft te bakken en alle tin ook goed vloeibaar wordt is het eindresultaat vaak een stuk beter. Persoonlijk heb ik liever een te zware bout dan een te lichte.
Ik ben eigenlijk rechtstreeks met losse onderdelen begonnen. Zelf een kristalontvanger bouwen met Amroh onderdelen.
Die experimenteerdozen kwam ik pas later tegen bij vriendjes.
Mijn vader zat helemaal niet in de electronica wat werk betreft, maar in die tijd was het nog niet heel ongebruikelijk om zelf radio's te bouwen aan de hand van Amroh schema's. Dat deden ook wel mensen die op zich niet wisten hoe het werkte, er zaten uitgebreide tekeningen bij van hoe je alles in elkaar moest solderen in een chassis.
Om dezelfde reden dat ze er lederen gereedschapsgordels verkopen,
154561-delige schroevendraaiersets, dremels met genoeg hulpstukjes om een goedlopende ortodontistenpraktijk goed te laten lopen en boormachines voor dat ene gaatje in een bakstenen muur. Mensen kopen dat, dus er is geld mee te verdienen...-- Grinnikend door het leven...
Ik kreeg er een van mijn broer. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niets van heb geleerd, want een radio in elkaar knutselen op zo'n stuk gaatjesboard met genoeg spiraaltjes om een hele huishoudschool rustig te krijgen, betekent nog niet dat je daarna begrijpt hoe een radio werkt.
Nog niet zo lang daarvoor hadden mensen radiodistributie, weinig meer dan een luidspreker voor een radio die je met het hele dorp deelt. Het was de tijd dat de zenderindeling, waarbij zenders nog rare aardrijkskundige namen hadden, in notenhout in het frontje van de radio werd uitgesneden, met een lampje erachter...
-- Grinnikend door het leven...
'ns Even polsen, wie van U allen heeft er nog gesmuld van De Hobbyclub, van Leonard de Vries?
-- Grinnikend door het leven...
Wordt nooit wat. Die messing loodgiersbrandertjes op petroleum daarentegen ...,
Jan
Dat hadden wij ook, maar mijn vader had dit aangesloten op de zelfgebouwde buizenversterker waardoor je een goed geluid had. Dit was beter dan wat er uit de middengolf radio kwam.
Tegenwoordig zie je regelmatig van die nieuwsberichtjes waarbij een van de legendarische namen van die glasplaat nog 1 keer over de wereld gaat, omdat de zender ter plekke is uitgeschakeld of de mast is opgeblazen ofzo.
Ik heb voor mijn werk gesoldeerd op hetgeen ik soldeerde zat 20 jaar garantie. het was delicate electronica, maar met mijn bout stak ik ook een sigaret aan
-- Poecilia Reticulata
"De jongens van de hobbyclub" is de volledige titel. Jeugdsentiment :-) Het boek staat nog altijd in de kast.
-- Edward
Ik begrijp dat er verschillende boeken waren, ik herinner me
Overigens vond ik nog
-- Grinnikend door het leven...
Dat is een nieuwere uitgave uit 1966. Ik heb de eerste druk uit 1947. Uitgegeven door "De Bezige Bij". Het boek is volkomen stukgelezen, maar oorspronkelijk zag het er zo uit:
Ik heb ook nog een exemplaar van "De Hobbyclub op avontuur in Zwitserland", tweede druk 1949. Dat boek ziet er voor zijn leeftijd nog patent uit.
-- Edward
Weet je zeker dat het uitgaven zijn van hetzelfde boek?
-- Grinnikend door het leven...
ElectronDepot website is not affiliated with any of the manufacturers or service providers discussed here. All logos and trade names are the property of their respective owners.